ADHD is een verzamelnaam voor allerlei verschijnselen die te maken hebben met aandachtsproblemen, impulsiviteit en eventueel hyperactiviteit.
Wat is ADHD volgens Davis?
AD(H)D ontstaat niet door een hersenafwijking, maar omdat je je hersenen zelf anders gebruikt.
De traditionele wetenschap zegt dat mensen met AHDH een brein hebben dat niet goed functioneert en dat dit niet te veranderen zou zijn. Maar dat kan wel!
Met Davis®-technieken leer je controle krijgen over je manier van denken en je focus, zodat de ADHD verschijnselen niet langer problemen geven. Dit lukt door inzicht te hebben in hoe je hersenen werken, gecombineerd met gerichte aandacht.
Wat is AD(H)D?
De gave
Net zoals mensen met dyslexie, zijn mensen met ADHD beelddenkers. Sommige beelddenkers kunnen de beelden in hun hoofd van alle kanten bekijken. Ze hebben snel het overzicht in een situatie of van een object.
Zo kunnen ze object in hun gedachten op z’n kop of juist rechtop voorstellen. Deze manier van denken zorgt er voor dat ze binnen enkele seconden al tien verschillende oplossingen gevonden hebben voor een probleem.
Dat wil dan ook zeggen dat ze beschikken over uitstekend ruimtelijk inzicht en zich situaties goed voor de geest kunnen halen. Dit is de sterke kant van ADHD, die we ‘de gave’ noemen.
Als beelddenkers hun beelddenk-talent inzetten, dan kan het gebeuren dat ze een tijd in hun gedachtenwereld blijven. Op dat moment krijgen ze niet goed mee wat er in de omgeving gebeurt en wordt informatie die via hun zintuigen naar binnenkomt niet goed verwerkt.
Instructies worden verkeerd begrepen of uberhaupt niet gehoord. De persoon krijgt het label: ‘aandacht tekort’. Er is echter geen sprake van een tekort aan aandacht, de aandacht wordt alleen niet gecontroleerd gericht op de omgeving of taak.
Maar nu die aandacht
Inzicht in de wereld
Ben je vaak met je aandacht in je gedachtenwereld, dan kan het zijn dat je niet goed mee krijgt hoe de wereld om je heen functioneert. Met als gevolg dat inzicht dat als vanzelfsprekend wordt ervaren, niet ontstaat. Het komt bijvoorbeeld vaak voor dat het verband tussen oorzaak en gevolg niet wordt begrepen, waardoor je niet inziet wat jouw aandeel in situaties is. Je snapt niet wat er steeds verkeerd gaat en mensen om je heen denken juist dat je het wel expres moet doen.
Als voorbeeld: de juf is regelmatig boos op een kind omdat hij steeds door de klas praat zonder zijn vinger op te steken. Het kind begrijpt niet waarom de juf steeds boos op hem is, want hij begrijpt niet dat het komt omdat hij door de klas heen praat. In zijn beleving is de juf steeds vanuit het niets boos. De juf begrijpt maar niet waarom het kind zijn gedrag maar niet verandert.
In de war
Nog een hindernis. Zie je woorden vóór je als plaatjes van hun betekenis, dan krijg je het lastig bij ‘lege’ woorden als niet of straks. Beelddenkers raken hier van in de war. Ze raken gedesoriënteerd.
Juist door deze desoriëntatie kunnen de linker- en rechterhersenhelft niet goed samenwerken. Op zo’n moment lopen ze als het ware ‘uit de pas’. Informatie die binnenkomt via de zintuigen wordt niet goed verwerkt, maar ook het tijdsgevoel en energieniveau raken van slag – met hypo- of hyperactiviteit als gevolg.
Door het beelddenken gaat het denken zo veel sneller, dat het lijkt alsof een kind impulsief en zonder te denken handelt. Helemaal omdat door het ontbreken van inzicht in oorzaak en gevolg de keuzes onlogisch en dus ondoordacht lijken.