In de vorige blog kwam het verband tussen AD(H)D en desoriëntatie aan bod. Nog niet gelezen? Klik hier.
Oorzaak en gevolg. Van groot belang om goed te functioneren in groepsverband. We leren als kind om reacties van anderen te voorspellen door het verband tussen gevolg en oorzaak te zien. Als je positieve reacties krijgt op bepaald gedrag, ben je geneigd om dat gedrag te herhalen. Negatieve reacties zorgen er meestal voor dat we het voortaan niet meer doen.
Hoe zit je leven in elkaar als je het verband tussen oorzaak en gevolg vaak niet ziet? Je doet iets (verkeerd) en iemand wordt boos op je. Maar waarom? Je ziet niet dat jouw eigen gedrag er iets mee te maken heeft. In jouw belevenis lijkt het alsof mensen zomaar boos op je worden. Het voelt heel onterecht en omdat je niet ziet wat jouw aandeel er in is, doe je de volgende keer weer hetzelfde.
Voorbeelden genoeg. De juf die nu toch al zeker tien keer boos is geworden omdat het kind door de uitleg heen praat. Dan moet het wel met opzet zijn, het is toch al zo vaak gezegd? Of de volwassene die zijn eigen administratie niet op orde krijgt omdat onbetaalde rekeningen een la in verdwijnen. Het lijkt op dom gedrag, maar als je de gevolgen niet kunt overzien, dan is het ineens niet zo vreemd meer. Wie betaalt immers rekeningen voor zijn plezier?
Hoe komt het dat veel AD(H)D’ers problemen hebben met oorzaak en gevolg? Door desoriëntatie zien ze verbanden niet. En desoriëntatie ontstaat onder andere in stressvolle situaties zoals een boze juf of een betalingsherinnering.
Het alleen maar vertellen wat iemand fout heeft gedaan, is niet de oplossing, maar het is helaas vaak wel wat er gebeurt. De oplossing? Bewustwording van oorzaak en gevolg, door oriëntatie en door zelfontdekking. Dan kan de AD(H)D’er het geleerde werkelijk toepassen op zijn eigen leven.
Herken je dit? In welke situaties zie jij het verband tussen oorzaak en gevolg niet in? Deel je verhaal hieronder.