Davis-counselor Karin vertelt over de ervaring van een dyslectische cliënt (11):
Een jongen van 11 jaar komt voor een intake. Door zijn dyslexie heeft hij bij de cito-toets van groep 8 erg onder gepresteerd. Tijdens de intake blijkt dat hij veel van wat hij leest niet kan onthouden en navertellen.Tijdens de counseling ontdekken we samen dat hij de punten in een tekst niet ‘leest’, waardoor hij alle zinnen aan elkaar plakt en er een onleesbare brij ontstaat, waar geen touw aan vast te knopen is.
Nadat hij alle letters gemaakt had in klei, stelde ik hem de vraag of hij ook eens naar de punt wilde kijken. Dat wilde hij wel. We hebben de betekenis van de punt besproken en hij heeft hem in klei gemaakt.
De volgende dag las hij een stukje voor. Hij merkte dat het lezen veel beter ging, maar wist eigenlijk niet te benoemen hoe dat nou kon. Ik zei dat mij iets opgevallen was en vroeg of hij het wilde weten. Dat wilde hij wel. Ik zei: “Je hebt alle punten ‘gelezen’ die er in deze tekst staan!”
Daarna hebben we stukjes van oude cito toetsen opgezocht en gelezen. Hij kon alles navertellen wat hij gelezen had en hij had alle vragen die erbij hoorden goed.
Zijn moeder vertelde dat ze al heel vaak aangegeven had, aan haar zoon, maar ook aan de leerkrachten, dat hij de punten niet las. Pas toen hij het symbool, met gebruik van de Davis technieken, letterlijk ‘helemaal in de vingers had’, kon hij de punten in de tekst ‘zien’.
Dit is één van de prachtige voorbeelden uit deze counseling die laat zien hoe belangrijk het kan zijn om helemaal terug te gaan naar de basis. De jongen en zijn ouders zijn er erg blij mee.