Na het lezen van het boek `De gave van Dyslexie', ben ik anders naar dyslexie gaan kijken en ondersteun ik ook mijn zoon anders. Dyslexie zie ik niet als een handicap meer, maar als een andere manier van leren en observatie.
Nadat ik het boek gelezen had, ben ik op zoek gegaan naar een Davis Counselor en kwam uit bij een counselor die in de buurt woont. Zij heeft mijn zoon, David, begeleid voor vijf dagen. De positieve uitwerking op David is overduidelijk.
De frustraties die gepaard gaan bij dyslexie voor het leren van simpele rijtjes (bijv. alfabet opzeggen, wijzers op een klok kijken), worden weggenomen, waardoor David wel het leermateriaal tot zich neemt. De drempel voor lezen is praktisch weg en dit geeft een versnelde reactie op de vakken zoals geschiedenis, aardrijkskunde en de talen.
Zowel David als ik zijn blij dat we deze cursus gedaan hebben en ik kan alleen maar iedereen adviseren om deze ook te doen en hoop dat deze cursus routine wordt op de basisscholen in Nederland.
Een reactie van David was: “Pap, waarom moest ik sinds groep drie tot groep zeven, in een spellingsklasje, waardoor ik niet beter werd. Hadden we dit niet eerder kunnen doen!”
David zijn reactie:
Ik ben blij dat ik het heb gedaan. De talen gaan veel beter. Ik zou andere kinderen ook aanraden. Mijn counselor was aardig en had veel geduld voor mij. De cursus was leerzaam en het leukste vond ik de poppetjes kleien. Ik heb geleerd om de verwarring weg te nemen door het verbeeldingsoog. Ook was het grappig dat ik eerst niet in balans was, maar nu wel weet ik dat kan zijn.